Baila, Baila Morena...

Szósta wygrana w lidze stała się dziś faktem. Pokonaliśmy 2:1 GKS Żukowo, po dwóch bramkach Aleksandra Dziedzica.

Wygraliśmy, choć do końca musieliśmy drżeć o wynik. A zaczęło się dla nas wręcz znakomicie. Od początku szybko i sprawnie zdobywaliśmy pole i zagrażaliśmy bramce gości bronionej tego dnia przez Patryka Łąpiesia. Po kwadrancie gry przyszły dla nas radosne minuty. Najpierw prostopadłą piłkę podał w pole karne Mateusz Kinczewski, a tam precyzyjnym strzałem prowadzenie dla naszego zespołu zdobył Aleksander Dziedzic. Nie zdążyliśmy jeszcze zapomnieć o poprzedniej akcji, a kolejną piłkę w pole karne otrzymał Aleks. Tym razem podawał Oskar Zarembski. Nasz napastnik minął bramkarza i pewnie skierował piłkę do siatki. Morena prowadziła w tym momencie 2-0.

Niestety, nie udało się doprowadzić tego wyniku do przerwy. W ostatniej akcji tej połowy goście zdobyli gola kontaktowego. Zamiast prowadzić trzema golami ( a były na to okazje), schodzimy na przerwę z jednym golem więcej.

Po przerwie nie było już tak różowo z nasza grą. Zaczęło brakować sił, przeciwnik naciskał coraz mocniej, a pod bramką Sebastiana Rynasa robiło się gorąco raz po raz. Na szczęście nasz bramkarz miał dziś dobry dzień i ratował nas w trudnych opresjach. A tam, gdzie się już nie udało, mieliśmy po prostu szczęście.

Do ostatniego gwizdka było bardzo nerwowo, bo zawodnicy z Żukowa zepchnęli nas do poważnej defensywy, ale

gola zdobyć nie zdołali. Pokonaliśmy przeciwnika 2-1.

To już szósta ligowa wygrana. Bilans wiosny nie jest zły. Jesienią wygraliśmy tylko jedno spotkanie, a wiosną już pięć. Jesienią zdobyliśmy 4 punkty, a wiosną aż 15. Chyba wszyscy muszą zauważyć poprawę.

Brawo, Panowie!

W bramce drużyny gości (ale dlaczego w bramce:)) spotkaliśmy naszego dobrego znajomego z Moreny PATRYKA ŁĄPIESIA. Patryk był kapitanem naszego zespołu przed paroma laty. Pozdrawiamy serdecznie.

Walczyliśmy dziś na całego. Nikt się nie oszczędzał, nikt tez nie oszczędzał sprzętu. W zasadzie do końca.

NAJWIĘKSZY PLUS tego MECZU zdecydowanie dla Aleksa. Nie tylko za dwa, zwycięskie, gole, ale przede wszystkim za to, że był tego dnia z nami, i że po kontuzji, nie do końca zdrowy, pokazał na boisku charakter i hart ducha. Dzięki, Aleks!